วันอังคารที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

Western Theravāda Bhikkhunī ordination in the lineage of Ajahn Chah III

Despite political, ideological, and legal forces in Thailand, particularly legal requirements from the Garudharma, the Western Sangha negotiates these issues by two strategies: textual interpretations and the claim of monarchical support.

First, international Buddhist scholars suspect the historicity of the eight Garudhamma. These scholars include Western monastics ordained in the lineage of Ajahn Chah and their networks. I have interviewed Western Bhikkhunīs in these groups and found that they, whole-heartedly, contributed to conducting recherches on the history of Thai Buddhism and Theravāda Bhikkhunī orders. The aim is to negotiate with the Thai Elders Councils, and other administrations in Theravāda countries that reject the Theravāda Bhikkhunī ordination. These Western Bhikkhunī scholars also presented researches at the Hamburg Congress on Buddhist Women in July 2007. In March 2009, they participated in the seminar about Bhikkhunī ordination in Australia in a monastery of Ajahn Brahm's student, Ajahn Sujato.

All of the Western Bhikkhunīs I interviewed strongly believed that the eight Garudhamma were not instituted by the Buddha. This is backed up by their scholarly researches and the textual interpretations. For example on the basis of the Mahaparinibbana Sutta, Therigatha, etc. Many of Western monastics believe that Buddhism enhances human rights and equality. Besides, they also find ways to compromise the legal requirements from the eight Garudharma.

Bhikkhu Bodhi argues, backed up by scholarly researches and textual interpretations, that Bikkhus alone can make the Bhikkhunī ordination valid, “in a necessity”. The real authority to admit candidates to be Bhikkhunīs belongs to the Bhikkhus. This argument is significant because Ajahn Brahm wants to ordain Bhikkhunīs in Australia this way.

Alternatively, Theravāda traditions should allow Mahayana Bhikkhunī to give an ordination in the Dual-Sangha requirement. A number of Thai scholars agree to these alternatives. Still, Mahatherasamakhom does not accept the cross-sects ordination.

In this situation, a Western monastic, JWF38, comments that it is essential to have clear legal points for people “who have given legalistic reasons for not ordaining [Theravāda Bhikkhunīs]”
Both Theravāda Bhikkhunī supporters and opponents refer to their textual interpretations.

Second, Western monastics refer to the Thai monarchical support to negotiate with the Thai Elders Council. A Western monastic, HWF40, argues that the Thai royal family support Theravāda Bhikkhunī ordination. Informant HWF40 adds that the master, KAF52, through the intervention of the Thai Royal Family, overcame obstacles from the Thai Elders Council when she established the Mahayana Bhikkhunī order in Thailand. HWF40 mentions that in May 2007, HWF40 and KAF52, were invited to be a part of the officiation at the royal funeral of Princess Galayani.

The Theravada Bhikkhuni in Thailand, and the first Majayana Bhikkhuni are presented with robes by Tan Phuying Tasanavali, the daughter of the princess Galayani, on May,25, 2007 at the Emerald Buddha temple, in Bangkok, Thailand.
However, the nature of the royal sponsorship for the Bhikkhunī Sangha is suspicious. It is unclear for what reasons the monarchy, who has controlled the Thai Elders Council for many decades through the Sangha Acts, support Bhikkhunīs whom the Thai Elders Council oppose.

Overall, the Western Sangha order negotiates with the Thai cultural and political influences by Vinaya textual interpretations from scholarly researches and the claim to have monarchical supporters. This aim is to initiate a Theravāda Bhikkhunī order in the lineage of Ajahn Chah. There are differences between the original Buddhism, form textual interpretations, and the Thai traditions; the Buddhist organisation that has parallel male and female Sangha versus the absence of the ‘Theravāda’ Bhikkhunī order.

Western Theravāda Bhikkhunī ordination in the lineage of Ajahn Chah II

In Thailand, the first recorded attempt of Bhikkhunī ordination was made in 1928.5 However, there was aggressive opposition from most Thai Buddhists. Importantly, the Sangharaja Shinavorasiriwatna, the supreme patriarch of Mahatherasamakhom at that time invalidated the ordinations and asked Bhikkhunīs to disrobe. He enacted a rule in 1928 which forbade Bhikkhus to ordain women. Later, in 2003, Chatsumarn Kabilsing, similarly to her monastic mother, ordained and claimed to be a Theravāda Bhikkhunī.8 Three months after Miss Kabilsing's novice ordination, the Sangharaja stressed the law of 1928 which prohibits all Bhikkhus to ordain women as Bhikkhunīs. Still, today in Thailand there are approximately 20 existing Bhikkhunīs, not sanctioned by the Mahatherasamakhom as Theravāda.

Bhikkhuni Dhammananda, or Dr.Chatsumarn Kabilsing
The usual argument against Bhikkhunī ordination is that everyone can attain Nirvana regardless of their status. Conservatives also claim, from the Vinaya Cullavagga 10, that the Buddha refused Mahāpajāpatī three times before he agreed to ordain her as the first Bhikkhunī, on condition that she accepted eight Garudhamma – the heavy rules which are criticised by feminists, as they place women in a subordinate position to men. It is also believed that the Buddha predicted that a Bhikkhunī order would shorten the life span of Buddhism. These narratives are used to argue that the Buddha was reluctant to have the Bhikkhunī order.

Opponents of Bhikkhunī ordination are not only Thai Bhikkhus, but also some Mae Chees and lay women. A multitude of Thai women comment about Bhikkhunī ordination; that this can destroy Buddhism. There are increasing numbers of people who ideologically support Theravāda Bhikkhunī ordination, but this support is limited mostly to highly educated scholars.

Legally, the 6th rule in the Eight Garudhamma states that one condition for Bhikkhunī ordination that both members of the Bhikkhunī Sangha and of the Bhikkhus Sangha together – Dual Sangha – enact the ordination. The Mahatherasamakhom, which prides itself on maintaining the authenticity of the Vinaya, believes that such a Bhikkhunī lineage is absent rendering dual ordination impossible. P.A. Payutto, a well-known Thai Bhikkhu scholar, claims that people improperly referred to the constitution and “human rights” to ordain Theravāda Bhikkhunīs : “women always have rights but there are no Theravāda Bhikkhunīs”.

Western Theravāda Bhikkhunī ordination in the lineage of Ajahn Chah I

Ajahn Cha

In the Western Sangha order, in the lineage of Ajhan Chah, there is no Bhikkhunī order since the Western Sangha order is partially controlled by the Thai Elders Councils. Ajahn Sumedho, after he had left Thailand and became an Abbot of Amarāvati, 25 years ago, established Sīladharā, 10 precepts nuns, as an alternative to the Bhikkhunīs. Ajahn Sumedho refrained from establishing a Theravāda Bhikkhunī order in part due to the dissenting voices of his Bhikkhu preceptor – Upajjhāya – and Thai Elders councils in Ubonrachathani, and the Mahatherasamakhom in Bangkok. These councils have never agreed to institute Theravāda Bhikkhunī order. The Mahatherasamakom controls all Western monasteries, limiting powers of ordination to only one or two senior Bhikkhus per continent. These western Bhikkhus are given the official Upajjhāya titles and the ability to issue ordination certificates that are valid in Thailand. This is in contrast to what is stated in the Vinaya Mahāvagga, which permits that any qualified monk who ordained over 10 years can be an Upajjhāya.

Over time, an increasing number of Western women have expressed the desire to be ordained as Theravāda Bhikkhunīs. In March 2009, Ajahn Brahm, who also lived with Ajahn Chah and Ajahn Sumedho in Thailand, wanted to give women a Theravāda Bhikkhunī ordination. This could be the first Theravāda Bhikkhunī ordination in the Ajahn Chah tradition. Ajahn Brahm has high hopes for this since his Upajjhāya is the current acting Sangharaja Somdet Buddhajahn, who has the authority, and might be willing, to approve the ordination in the Western Sangha order outside Thailand.

In March 2009, Ajahn Brahm, who also lived with Ajahn Chah and Ajahn Sumedho in Thailand, wanted to give women a Theravāda Bhikkhunī ordination.
Nevertheless, this has not been done because, as a whole, the Thai Elders Councils are strongly opposed to this issue, and the Western monastics who support Theravāda Bhikkhunī ordination have respect for the position of the Thai Elders Council, as they are seniors.

It is worth investigating the political, ideological, and legal forces in the Thai Elders Councils which prevent Theravāda Bhikkhunī ordination in the West.

ท่วงทำนองแห่งโพธิสัตว์แปลกหน้าจาก《菩萨蛮》




风柔日薄春犹早
สายลมนุ่มละเมียด แสงแดดนวลละไม
ใบไม้ผลิ ยังเยาว์วัย


夹衫乍著心情好。
ผลัดผ้า (ลอกคราบ!!)
จิตวาบ ฉับพลัน
ซ่านสั่น ปิติ

睡起觉微寒
ตื่นรู้ หนาวเหน็บ.

梅花鬓上残。
ดอกพลัม โรยรา
แทรกเส้นผม

故乡何处是?
โลกเดิมเดียงสา
หาที่ไหน?



忘了除非醉,
ลืมไป หาไม่ได้ เว้นแต่
ร่ำไวน์... จนมัวเมา

沈水卧时烧,
กำยาน จุดขึ้น ล้มตัวนอน


香消酒未消。
ถ่านไฟ ระรวย
ไวน์ ระเร่า เร้ารัค

การตกหลุมรักที่ เห็นแก่ "ตัวกู ของกู" ของนางสุชาดาและนางแมรี่

ก่อนนอน
กี่ปีมาแล้วกับภาพฝุ้งฝันนี้...

นางสุชาดาถวายข้าวมธุปายาส
สลับฉาก... นางแมรี่ แมกดาลีน นำผมเช็ดเท้าพระเยซู

 
คืนนี้หลับฝันดีแน่ๆ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ความเด่นชัดของสถานการณ์ซึ่งเปลี่ยนไปหลังความฝันเฟื่องของหญิงในห้วงรัก
สำคัญน้อยกว่า สิ่งที่เขากล่าวว่า
มันเป็นแค่ความคับแคบ กระมอมกระแมม หมองแสง…

เปล่าเลย เธอไม่มีอะไรจะพูด เกี่ยวกับเขาหรอก
สิ่งที่เธอถนอมไว้สุดหัวใจ คือ ความจริงเกี่ยวกับตัวเธอเอง
เธอไม่ได้ปรารถนาในตัวเคนซิงเจอร์
(เขาต้องเป็นคู่นอนที่แย่แน่ๆ!)
เธอต้องการขยาย ตัวกู ของเธอ
ดึงมันออกมาจากวงแคบ ให้กลับมาสวยงาม อีกครั้ง
แล้วเปลี่ยนให้เป็นแสงสว่าง

สำหรับเธอ เคนซิงเจอร์ เป็นแค่ฐานรองรับเทพปกรณัม
ม้าติดปีกซึ่งตัวตนของเธอขึ้นขี่เพื่อการบินร่อนครั้งใหญ่ข้ามฟ้า



inspired by Jung's Conception Of "The Collective Unconscious"


“เธอเป็นคนโง่” กูจาร์ดฺสรุปห้วนๆ

Milan Kundera - La Lenteur
แปลโดย อธิชา มัญชุนากร กาบูล็อง

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


“ทะลายกำแพง แห่งอำนาจ
เพ่งพิศ ยินยล ความเปล่าเปลือย จากขันธ์ ๕ ของเขา
เพื่อการตระหนักรู้ ‘ที่แท้’ งั้นรึ?”

“หึหึ ชดเชยความพิกลพิการทางกายและจิตของตัว ด้วยการตกหลุมรักพระโพธิสัตว์ (หนุ่มรูปงาม!)
เพื่อจะได้อนุโมทนาในการกระทำอัน “ดีงาม” ของเขา งั้นรึ?
มันช่างเป็นการตกหลุมรักที่เห็นแก ่
“ตัวกู ของกู” ซะเหลือเกิน!”


  เพลงที่เล่น ยามปวดร้าว :)


ภัทรารัตน์ สุวรรณวัฒนา

ธารรางวัล แห่ง ทางแยก : หลี่ชิงเจ้า

ภัทรารัตน์ สุวรรณวัฒนา แปลจาก《点绛唇·寂寞深闺》赏析 ของกวีหญิง 李清照

寂寞深闺,
รังรัก เปลี่ยวดาย กร่อนลึก

柔肠一寸愁千缕。
รวดร้าว กัดกิน
ภายใน เปราะบาง

惜春春去,几点催花雨。
เสียดาย
ฤดูใบไม้ผลิ ลาแล้ว
เวลาเร่งบิน
ดอกไม้โปรยปราย หยาดฝนร่วงพราย
 
倚遍阑干,只是无情绪。
ไร้ที่พักพิง
อ่อนเปลี้ย สิ้นหวัง
เฉยชา




人何处,连天芳草,
ที่รัก อยู่ไหนคะ?
เอื้อมสุดปลายฟ้า อวลกลิ่นยอดหญ้า

望断归来路。
มองถนน
กระวนกระวาย
รอเธอกลับมา...

นิทรรรศการ “บุรุษแห่งราชสถาน : ชายนั้นสำคัญปานราชา

review นิทรรรศการ โดย ภัทรารัตน์ สุวรรณวัฒนา

             “บุรุษแห่งราชสถาน” เป็นนิทรรรศการภาพถ่ายของช่างภาพชาวอเมริกัน นามวาสโว เอกซ์ วาสโซ  ซึ่งมีความพิเศษที่ภาพเหล่านี้ได้รับการแต้มสีหลากเฉดอย่างวิจิตรด้วยเทคนิค โบราณ ด้วยฝีมือราเชศ โสณิ นักระบายสีภาพถ่าย ผู้ซึ่งมีปู่เป็นช่างภาพประจำราชสำนักของมหาราชาโภผล ซิงห์ แห่งเมวาร์

            มองไกลๆ ภาพถ่ายในนิทรรศการล้วนสะท้อนความทรงพลังแห่งบุรุษในโทนขาวดำ ทว่า เมื่อเพ่งพิศชิดใกล้กลับพบความนวลนุ่มรุ่มรวยเฉดสี อบอวลเสน่ห์เย้ายวนแบบราชสถาน ชวนจิตนาการเคลิ้มฝัน กระนั้น ก็ยังท้าทายให้ตั้งคำถามเพราะความซับซ้อนซ่อนนัยยะที่มากกว่ากลิ่นอายแบบ “อาณานิคม” แน่นอน หลายคนอาจวิพากษ์ว่าภาพถ่ายของวาสโวชุดนี้มิต่างจากงานของศิลปินชาวตะวันตก ทั่วไป กล่าวคือ ถ่ายทอด “ความเป็นอินเดีย” อันแปลกไกลโพ้นและชวนฝัน ผ่านการประกอบสร้าง (construct) ด้วยสายตาตะวันตก แต่วาสโวยืนยันว่างานของเขาซับซ้อนกว่านั้น  เพราะถึงแม้เขาจะเป็นคนอเมริกัน แต่ก็ใช้ชีวิตในอินเดียร่วมสิบปี จนมีสตูดิโอถ่ายภาพที่อุทัยปุระ อีกนายแบบหลายคนในภาพชุดนี้ก็เป็นเพื่อนชาวอินเดียของเขาเอง เขายอมรับว่ายังถวิลหาภาพชวนเคลิ้มฝันของบุรุษราชสถาน - “ถ้าผมต้องการอะไรที่ “จริง” ผมคงไปถ่ายภาพคนอินเดียกำลังคุยโทรศัพท์มือถืออยู่บนถนน” - ทว่า สิ่งที่เขาถ่ายทอดออกมาในชั้นที่ลึกลงไป คือ ปัจเจกบุคคลที่มีความต่างในรายละเอียด เป็นต้นว่า ภาพนักปราชญ์วัยกลางคนยืนอ่านโศลกภาษาสันสกฤต แลดูสง่างามและสุขุมคมภีรภาพ  ภาพชายตาบอดสนิทสะท้อนความมืดมิดแห่งโลก ภาพชายฉกรรจ์จ้องกระจกอย่างทระนงในความวังชาและความงามแห่งวัยเยาว์ ดูราวกับหลุดมาจากวรรณกรรม “อติรูป”  ภาพหนุ่มทรัพย์น้อย หากเชิดหน้าแกมยโส ฯลฯ เหล่านี้ล้วนเป็นรายละเอียดอันแตกต่างของปัจเจกบุคคลที่วาสโวเก็บไว้ใน ภาพถ่ายได้อย่างถี่ถ้วน

            แต่จะต่างอย่างไร ทุกภาพก็ล้วนเปล่งความภูมิใจในความเป็น “บุรุษ” แห่งสถานที่ที่ชายนั้นมีความสำคัญปานราชา…


A photo by Waswo X. Waswo, exhibited at Serindia Gallery