寂寞深闺，
รังรัก เปลี่ยวดาย กร่อนลึก
柔肠一寸愁千缕。
รวดร้าว กัดกิน
ภายใน เปราะบาง
惜春春去，几点催花雨。
เสียดาย
ฤดูใบไม้ผลิ ลาแล้ว
เวลาเร่งบิน
ดอกไม้โปรยปราย หยาดฝนร่วงพราย
倚遍阑干，只是无情绪。
ไร้ที่พักพิง
อ่อนเปลี้ย สิ้นหวัง
เฉยชา
人何处，连天芳草，
ที่รัก อยู่ไหนคะ?
เอื้อมสุดปลายฟ้า อวลกลิ่นยอดหญ้า
望断归来路。
มองถนน
กระวนกระวาย
รอเธอกลับมา...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น